సంస్కారం లేని జీవితాలు

ఎవరైనా పెళ్లి, పుట్టిన రోజు పార్టీ లకు పిలిస్తే 

మనం కేవలం వాళ్ళ తిండి కోసమే వెళ్తున్నామని అనిపించింది.

ఈ మధ్యే ఒక ఫంక్షన్ కి వెళ్తే అలాగే అనిపించింది.

మేము వెళ్లేకంటే చాలా ముందే కార్యక్రమం మొదలైంది. 

భోజనాలు కూడా ... 

    పిలిచిన వాళ్ళని పలకరిద్దామని కుర్చీలోంచి లేచా, 

ముందు భోజనాలు కానిద్దాం...

స్టేజి పైన చాలామంది ఉన్నారు.

మనం వచ్చే సరికి వాళ్ళంతా వెళ్ళిపోతారు అన్నాడు

 పక్కనే కూర్చున్నమిత్రుడు.  

భోజనం ముగించిన తర్వాత మల్లి వచ్చి కూర్చున్నాం.

ఇంకా స్టేజి పై చాల మందేఉన్నారు.

ఇక వ్యాపార విషయాలు, ఊళ్ళో విషయాలు మాట్లాడుతున్నాం. 

కాసేపటికి విష్ చేద్దామని లేచాం.

ఇంతలో ఒకతను వచ్చి ఏమండీఫలానా కూరలో

ఉప్పు సరిగాలేదు ఇంకేదో దాంట్లో నెయ్యి ఎక్కువైందని , 

ఫలానా టిఫిన్ పెట్టారు,

కాని ఎండాకాలం కదా ఇంకేదో ఐటెం 

పెడితే బాగుండేది అని మొదలు పెట్టాడు.

విష్ చేద్దామంటే అదేదో ఫొటోలకి 

సంబందించిన వ్యవహారం లాగ క్లాసు పీకి, ఇక వెల్లిపోదాం పద అన్నాడు.

అసలు ఎందుకొచ్చాం, ఏంచేస్తున్నాం అనిపించింది.

ఎంతో ప్రేమగా వాళ్ళు పిలిస్తే వెళ్ళేది కేవలం తిండి కోసమేనా?

కనీసం దీవించడమో, అభినందించటమో చేయకుండా తిరిగి వెళ్ళడమా..

ఆప్యాయతను, అభిమానాన్ని కలబోసుకొని ప్రేమ పూర్వకంగా

పిలిచినప్పుడు కనీసం 

అభినందించకుండా వెనుదిరగవద్దు ఎంత లేటైనా 

 అని మనసులో అనుకుంటూనే బయటికి అనేశా. 

పాపం తల దించుకుని మాతో వచ్చి ఆశీర్వదించివెళ్ళాడు.

నా మాటలతో ఒక్కరైనా మారినందుకు సంతోషం.