సభ్యత లేని జనం

ఆకాశమంత పందిరి.. భూదేవి అంతపీట వేసి వివాహం చేయాలని అంటుం టారు.
ఆ స్థాయిలో కాకపోయినా ఇటీవల వివాహ వేడుకలను అదే తరహాలో నిర్వహిస్తున్నారు
ఒకప్పుడు బాగా ధనవంతులు ఇంట మాత్రమే కనిపించిన ఈ సంస్కృతి
ఇప్పుడు దాదాపుగా అంతటా వ్యాపించింది.
ఒకప్పుడు పట్టణాలకే పరిమితమైన ఈ సంస్కృతి ఇప్పుడు గ్రామీణ ప్రాంతాలకూ విస్తరించింది.
ఎంతగా అంటే గ్రామాల్లో అంత భారీగా చేయలేకపోతే కళ్యాణ వేదికలను నగరాలు, పట్టణాల్లోకి మార్చుకుంటున్నారు
ఇప్పుడు పెళ్లంటే సినిమాలను తలపించే సెట్టింగులు.. కళ్లు జిగేల్‌మనిపించే విద్యుద్దీప కాంతులు..
స్వాగత తోరణం నుంచి పెళ్లి పందిరి వరకూ పూలతో డెకరేషన్..
పూలతో డెకరేషన్ అనగానే గుర్తుకొచ్చింది
కొన్ని రోజుల క్రితం బంధువుల వివాహానికి హాజరయ్యా.
అప్పుడు మాంచి ఎండాకాలం...
దాదాపు 80 కిలోమీటర్లు ప్రయాణించి అక్కడికి చేరుకునేసరికి
బాగా అలసిపోయినట్లనిపించింది.
గేటు దగ్గరకు చేరుకోగానే  వచ్చేవాల్లందరికి కాస్త
అత్తరు చల్లి చిరునవ్వుతో ఓ రెండు గులాబీలు చేతికిచ్చి పంపుతున్నారు.
అలా గులాబీలు తీసుకుని ముందుకు కదిలి హాలులోకి
ప్రవేశించానో లేదో ఒక పెద్ద పూలతోటలోకి మలుపు తిరిగినట్లనిపించింది.
ఒక్కసారిగా అలసటంతా తేలిపోయింది.
అక్కడ పందిరి డెకరేషన్ అనీ, వేదిక అలంకరణ, హాలు మొత్తం బొకేలు, దండలు అనీ లక్షల్లో పూలు.
గులాబీలు, చేమంతులు, ఆర్కిడ్లూ, జెర్బెరాలూ ఇలాంటివి ఎన్నో రకాల
సుకుమారంగా చూడచక్కగా ఉండి, మనసును ఆహ్లాదంలో ముంచెత్తే రంగురంగుల పువ్వులు 
అద్భుతంగా అలంకరించిన  కొన్ని వందల లక్ష పూలు.
సినిమాను తలపించే  సెట్టింగులో, జిగేల్ మనిపించే విద్యుద్దీప కాంతుల్లో
అలంకరణ ఇంకా అందంగా కనిపిస్తోంది. అలాగే చూస్తూండిపోయా.
ఈలోగా వధూవరులను ఆశీర్వదించటం మొదలైంది
నేనూ వరుసలో వెల్లి ఆశీర్వదించి వచ్చి కూర్చున్నా.
నాపక్కనే వచ్చి కూర్చున్న వాళ్ళ చేతిలో జర్బరా పూలు చూసి ఒకసారి వేదిక వైపు చూద్దునుకదా
 ఉదుద్ తుఫానులో ఆకులన్నీ రాలి బోసిపోయిన  మోడులా తయారైంది.
ఎంతమంది పనివాళ్ళు ఎంత శ్రమపడి అలంకరించి ఉంటారు.
అసలు పనివాళ్ళు అని అనటం సరికాదేమో కళాకారులని అనాలి
అటువంటిది వీళ్ళు కేవలం పది నిమిషాల్లో ఎలా పాడు చేశారు
బయట వెళ్ళేటప్పుడు  చూశాను .. కొందరు వెళ్ళిపోతున్న వాళ్ళు 
వాజుల్లోంచి యద్ధేచ్ఛగా, నిర్భయంగా, నిస్సిగ్గుగా గులాబీ, జర్బరా 
పువ్వులు గుత్తులు గుత్తులుగా తీసుకుని పోతున్నారు. 
అందరూ పువ్వులు తీసుకుపోతున్నారు.   
ఎవరైనా ఏమైనా అనుకుంటారనే ఇంగిత జ్ఞానం కూడా ఉండదా.
ఎంత శ్రమపడి వాళ్ళంతా పాపం వాటిని ఎరేంజ్ చేసి ఉంటారు.. 
ఎందుకనిజనాలకు కొన్ని విషయాల్లో సభ్యత,సంస్కారాలు  ఉండవు..?
అందమైన వాటిని సొంతం చేసుకునే తీరాలనే దుర్బుధ్ధి ఎందుకు?
దూరంనుంచి ఆస్వాదించి పోకూడదా? 
లేదా పెళ్లి పూర్తయ్యే దాకా ఆగకూడదా?.. 
నాలా వీరంతా ఎందుకు  అనుభూతి పొందలేదు ఏమో
సహజానుభూతులు కోల్పోయి జీవం ఘనీభవించిన
మనుష్యుల హృదయాలు అందాన్ని ఆస్వాదించలేవేమో..

జవాబు దొరకని ప్రశ్నలే !