అప్పటికి ప్రారంభమై ఓ పది రోజులు అయిఉండొచ్చు.
విపరీతమైన రద్దీ కారణంచేత కుదరలేదు.
ఎందుకంటే ముఖ్యమైన పనులు చాల ఉన్నాయి.
వరంగల్లో బయల్దేరి ఉప్పల్ రింగ్ రోడ్ లో దిగితే
మెట్రో కంటే ముందే నేను వెళ్ళాల్సిన చోటుకు వెళ్ళొచ్చు.
అయినా దాంట్లో ఎక్కాలంటే సవాలక్ష రూల్స్ ఉంటాయని
గతంలో పేపర్లో చదివాను కాబట్టి అటువైపు వెళ్లకూడదని నిర్ణయించుకున్నాను.
ఎందుకంటే టికెట్ తీసుకొని రైలెక్కడం తెలుసు
రెండు టోకెన్లు తీసుకొని ఎక్కినచోట ఒకటి దిగినచోట ఒకటి ఇవ్వాలట.
స్టేషన్ లో కూడా టైం ప్రకారమే ఉండాలట.
అదికూడా చాలా పద్దతిగా ఉండాలట.
ట్రైన్లో ఎక్కడ పడితే అక్కడ కూర్చోకూడదట.
సేల్ఫీలు దిగ కూడదు అంటూ
ఇలా సవాలక్ష.
ఈ గొడవంతానాకెందుకులే అని ఊరుకున్నా.
తర్వాత
హైదరాబాద్ మిత్రులు ఒకసారి ఫోన్ చేసి
వచ్చినపుడు కలవనే లేదు. ఈసారి వచ్చినపుడు రారా
అలా మెట్రో ఎక్కుదువుగాని అన్నారు
ఎందుకులేరా అన్నాన్నేను
ఏరా అన్నారు
నాకున్న భయాలు చెపితే నవ్వి ఊరుకున్నారు.
కాని వాళ్ళు మెట్రో దగ్గర దిగిన ఫోటోలు వాట్సప్ లో పంపినప్పుడు
అర్థం అయింది పెద్దగ జనం లేరు కాబట్టి నిబంధనలు ఎత్తేసారేమో అని.
అట్లయితే ఈసారి వెళ్ళినపుడు నేనుకూడా ఎక్కాలి అనుకున్నా..
అయినా ఎవరో ఒక ఫ్రెండ్ ను వెంటబెట్టుకొనే ఎక్కాలె..
No comments:
Post a Comment